Baby’s voelen meteen of hun ouders nog met hen verbonden zijn of niet. Een baby merkt het meteen wanneer de ademhaling van zijn moeder oppervlakkiger wordt, wanneer haar blik verstart en het, in wezen kalmerende wiegen, een koortsachtige en mechanische beweging wordt. Tempoversnellingen en spanningen zijn voor je baby een teken dat degene die hem veiligheid biedt in gevaar is. Je kind zal op jouw stress reageren met eigen stress en eigen gespannenheid. Het verkrampt, begint te jengelen en huilt uiteindelijk bittere tranen. Als het kon spreken zou het zeggen: ‘mama ik kan je niet meer vinden. Waar ben je? Je aanrakingen zijn leeg en troosten mij niet. Ik voel mij nu eenzaam en alleen.’
Menu
